Bóg w tobie pyta – ty w Nim odpowiadaj.

[wprowadzenie do cyklu]

• Co odczuwasz, gdy wczytujesz się w Słowo? Zauważ to.
• Jaki obraz lub jakie słowa najlepiej oddadzą to, co dzieje się w tobie? Wyraź to.
• W jaki sposób łączy się to dzisiaj z twoim życiem? Opisz to.
• Co Słowo mówi do ciebie w tej chwili? Przyjmij to.
• Co chcesz Bogu odpowiedzieć? Módl się tym.

(Mt 5, 17-19)
Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków.
Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić.

Zaprawdę bowiem, powiadam wam:
Dopóki niebo i ziemia nie przeminą,
ani jedna jota,
ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie,
aż się wszystko spełni.

Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim.

A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim».

Wskazówki

Słowo oderwane od rzeczywistości, nawet najmądrzejsze i najpiękniejsze, traci swą wartość. Praktyka medytacji służy temu, aby odnajdywać słowa najprawdziwsze, czyli opisujące rzeczywistość. Im bardziej zakorzenieni jesteśmy w sobie – w swoim ciele i w chwili, którą przeżywamy – tym mniej pokus abstrakcyjnego myślenia odczuwamy.

Nie wystarczy tylko rozumieć Słowo Boże, znać je i umieć wytłumaczyć jego znaczenie. Gdy w ten sposób podejdziemy do medytacji, uzyskamy tylko teoretyczne poznanie. Medytacja natomiast prowadzi do doświadczenia Słowa. W jaki sposób doświadczyć Słowo podczas medytacji? Gdy przeczytamy wybrany fragment Ewangelii ze zrozumieniem i w skupieniu, zadajmy sobie pytanie: Jakie odczucia on we mnie rodzi? Nie tyle, co myślę o nim, ale co odczuwam? Pytanie o odczucia jest kluczowe. To pytanie skierowane do serca. Następnie, w duchu łagodności i w skupieniu, opiszmy te odczucia – tak jak potrafimy. Szukajmy najtrafniejszego opisu tego, co w nas się dzieje pod wpływem Słowa. Bóg kieruje do nas Słowo, abyśmy nie tylko je poznali, ale Nim żyli.